महिलांच्या सबलीकरणासाठी रोख हस्तांतरण योजना पुरेशा आहेत का?

भारतामध्ये गेल्या काही वर्षांत कल्याणकारी राजकारणाला “स्त्रीकेंद्रित” वळण मिळाले आहे. महिलांसाठी थेट रोख हस्तांतरण (Direct Benefit Transfer – DBT) योजना या केवळ सामाजिक सुरक्षा उपाय न राहता राजकीय आणि आर्थिक साधन म्हणूनही उदयास आल्या आहेत. ‘जन धन–आधार–मोबाइल (JAM)’ त्रिसूत्रीच्या आधारे या योजना महिलांना औपचारिक बँकिंग व्यवस्थेशी जोडतात. परंतु प्रश्न असा आहे की, महिलांच्या बँक खात्यात पैसे जमा होणे हेच सबलीकरण आहे का? महिलांना त्या पैशांवर नियंत्रण आणि विकासाची संधी मिळते का?

धोरणात्मक पार्श्वभूमी

महिलांचे आर्थिक समावेशन

अडथळे: प्रवेशापासून वापरापर्यंतचा प्रवास अपूर्ण

डिजिटल आणि सामाजिक अडथळे

निष्कर्ष
भारताने महिलांना औपचारिक आर्थिक व्यवस्थेत समाविष्ट करण्याचा मोठा टप्पा पार केला आहे. परंतु आर्थिक प्रवेश म्हणजेच सबलीकरण नाही. खरे सबलीकरण तेव्हाच शक्य आहे, जेव्हा महिलांकडे संपत्तीवरील नियंत्रण, डिजिटल स्वायत्तता आणि क्षमता वृद्धीचे साधन असेल. महिलांना लाभार्थी (beneficiary) वरून आर्थिक घटक (economic agent) बनविण्यासाठी फक्त पैसा पुरेसा नाही — आवश्यक आहे नियंत्रण, ज्ञान आणि आत्मविश्वास. रोख हस्तांतरण हे महिलांच्या सबलीकरणाचे प्रारंभिक साधन आहे, परंतु खरे सबलीकरण तेव्हाच होते जेव्हा महिलांना आर्थिक नियंत्रण, मालमत्ता हक्क आणि डिजिटल स्वायत्तता प्राप्त होते.

GS पेपर – I: लिंगभावात्मक समानता आणि महिलांचे सामाजिक स्थान
GS पेपर – II: समाजातील दुर्बल घटकांसाठी कल्याणकारी योजना व त्यांच्या अंमलबजावणीतील आव्हाने
GS पेपर – III: समावेशक विकास व त्यासंबंधित प्रश्न
GS पेपर – IV: स्त्री सबलीकरण व सामाजिक न्यायाचे नैतिक पैलू

स्त्रोत – द हिंदू (Data Point – Do cash transfers build women’s agency?)